ضرورت عملیاتی شدن برنامه‌های تولید مسکن با تکیه بر توسعه متوازن سرزمینی
در مسکن قابل استطاعت ، سیاستگذاری دولت‌ها بر توانمندسازی مردم است . برای آنکه بتوانند از برنامه‌های تامین مسکن و تسهیلاتی که به این موضوع اختصاص پیدا می‌کند استفاده کنند و به عبارت دیگر نیاز مسکن را از طریق روش‌های حمایتی به تقاضای مسکن تبدیل کنند .
به گزارش پرتال بازآفرینی شهری ، رییس بخش مسکن مرکز تحقیقات راه ، مسکن و شهرسازی با اشاره به اینکه توسعه نامتوازن سرزمینی به گسترش حاشیه‌نشینی دامن می‌زند ، بر اجرای برنامه‌های تولید مسکن با تکیه بر توسعه متوازن سرزمین تاکید کرد .
غزال راهب در خصوص ویژگی‌های مسکن حمایتی و مشکلات عدم توانایی در خانه‌دار شدن بخش عمده‌ای از جامعه و ساماندهی بافت‌های حاشیه‌ای ، گفت : آن چیزی که تحت عنوان مسکن حمایتی از سوی دولت‌ها مدنظر است در دو بخشِ مسکن قابل استطاعت و دیگری مسکن اجتماعی قابلیت انجام دارد و اینها تجربیاتی است که در دنیا نیز وجود دارد .
رییس بخش مسکن مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی ادامه داد : در مسکن قابل استطاعت ، سیاستگذاری دولت‌ها بر توانمندسازی مردم است . برای آنکه بتوانند از برنامه‌های تامین مسکن و تسهیلاتی که به این موضوع اختصاص پیدا می‌کند استفاده کنند و به عبارت دیگر نیاز مسکن را از طریق روش‌های حمایتی به تقاضای مسکن تبدیل کنند .
راهب با تاکید بر اینکه توانمندسازی مردم به منظور تامین مسکن قابل استطاعت به شکل موثری از اقتصاد کلان و وضعیت اقتصادی کشور تاثیر می پذیرد ، خاطرنشان کرد : زمانیکه وضعیتاقتصادی کشور نامناسب باشد ، میزان اشتغال پایین و دولت‌ها به دلیل تورم برنامه‌ای برای توانمندسازی شهروندان نداشته باشند ، تامین مسکن قابل استطاعت نیز به تعویق می‌افتد. در این شرایط ، فاصله و شکاف طبقاتی بیشتر شده و به همان نسبت توانایی‌های دولت‌ها در ساخت مسکن‌های اجتماعی کمتر می شود . بنابراین بخش قابل توجهی از این مساله به رشد و رونق اقتصادی در کشور مرتبط است .
راهب در خصوص ساماندهی بافت‌های فرسوده و حاشیه‌ای نیز توضیح داد : ساماندهی بافت‌های حاشیه‌ای و فرسوده نیز به وضعیت اقتصاد کلان کشور وابسته است. وقتی صحبت از افزایش بافت‌های فرسوده می‌شود بدین معناست که دولت‌ها شرایط و توان اقتصادی برای بازسازی ، با زنده‌سازی و نوسازی بافت‌های فرسوده و حاشیه‌ای ندارد و این ضعف در توانایی ساماندهی بتدریج سبب گسترش بافت‌های فرسوده می‌شود .
وی بخش دیگری از دلایل گسترش حاشیه‌نشینی را توسعه نامتوازن سرزمینی برشمرد و توضیح داد : توسعه نامتوازن از نظر فرصت‌های اشتغال ، از منظر امکانات و خدمات ، مهاجرت‌ها را با خود به دنبال دارد و این مهاجرت‌ها نیز در پی خود منجر به گسترش حاشیه‌نشینی می‌شوند . بنابراین اگر توسعه متوازن در دستور کار قرار نگیرد هرچقدر که در شهرهای بزرگ و کلانشهرها ، سرمایه گذاری ایجاد و فرصت‌های اشتغال بیافرینیم به دنبال آن حتی مسکن اقشار کم درآمد را نیز تولید کنیم این نیاز هیچگاه کاهش پیدا نمی‌کند و دائم تقاضا از طرف شهرهای پیرامون شهرهای بزرگ و روستاها از طریق مهاجرت‌ها ایجاد می‌شود .
راهب یادآور شد : نمونه‌های زیادی داریم که یک کانون جمعیت‌پذیری حاشیه‌ای رشد جمعیت داشته، ساخت و ساز در آن افزایش پیدا کرده و بعد از یک مدت خود تبدیل به کانون رشد شده، به رسمیت شناخته شده و پیرامون آن فضاهای حاشیه ای دیگر شکل گرفته است که اینها مشکلات زیادی را به دنبال دارد.